Okuldan korkup ağlayan çocuğunuzu okula bırakıp gizlice gitmeyin
Uzmanlar, okula ya da yuvaya yeni başlayan çocuklarda ebeveynden yahut bakım veren şahıstan ayrılmakta zorlanmanın, okul ya da yuva kapısında ağlamanın son derece olağan olduğunu belirtiyor. Zira çocuğun, daha evvel deneyimlemediği bir ortamda; üstelik ailesi üzere çok güvendiği beşerler olmadan ve hiç tanımadığı beşerlerle aşikâr bir mühlet geçirmesi gerekecek. Yalnızca çocuklar değil, tüm vaktini çocuğuyla geçiren, günlük rutinlerini çocuğuna nazaran düzenlemeye alışmış anne ve babaların da çocuğundan ayrılması güç olabilir. Uzmanlar, burada değerli olanın ayrılığın nasıl gerçekleştiği olduğunu söylüyor. Bilhassa ebeveynlerin çocuktan gizlice ayrılması, bir anda onu okulda yalnız bırakması, onların yeni telaşlar geliştirmesine sebep olabiliyor.
Okula yeni başlayan çocukların ebeveynden yahut bakım veren şahıstan ayrılmakta zorlanmasının epeyce olağan bir durum olduğunu belirten uzmanlar, çocuğun ebeveynden ayrılma sırasında ağır reaksiyonlar ve şiddetli fizyolojik belirtiler göstermesinin okul fobisi yahut ayrılık anksiyetesi işareti olabileceğine dikkat çekiyor.
Ayrılma zorluğu yaşayan çocukların inançlı bağlanma sıkıntılarına sahip olabileceğinin altını çizen Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Ebeveynler çocuktan gizlice ayrılmamalı. Çocuğa kısa açıklamalar yapmak ve okula gitmesi konusunda kararlı bir tavırda olmak gerekir.” ihtarında bulunuyor.
Ayrılma korkusunun çocuğun akademik performansını etkileyebileceğini lisana getiren Şahin, okula gitmekte direnç gösteren çocukların aile nizamı ile ilgili meselelerin da kelam konusu olabileceğine vurgu yapıyor.
Ayrılık anksiyetesi yahut okul fobisi belirtileri…
Okula yeni başlayan çocukların ebeveynden yahut bakım veren bireyden ayrılmakta zorlanmasının hayli olağan bir durum olduğunu belirten Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Çünkü çocuk daha evvel deneyimlemediği bir ortamda bulunacak ve tanışmadığı şahıslarla bir ortada olacak. Çocuk için ebeveynden ayrılmak zorlayıcı bir durumken, çocuk bir de bu toplumsal dertleri yaşar. Lakin çocuk ebeveynden ayrılma sırasında ağır ağlama krizleri yaşıyorsa bu duruma mide bulantısı, karın ağrısı, kusma, titreme, terleme üzere daha şiddetli fizyolojik belirtiler de eşlik ediyorsa okul fobisi yahut ayrılık anksiyetesi kelam konusu olabilir.” halinde konuştu.
Bebeğin annesi ile kurduğu bağ çocuğun gelecek yıllardaki bağlantılarını belirliyor
Ayrılma zorluğu yaşayan çocukların inançlı bağlanma sıkıntılarına sahip olabileceğine dikkat çeken Şahin, “Güvenli bağlanma hayatın birinci yıllarındaki tecrübelerle alakalıdır. Bebek dünyaya geldiğinde annesi ile kurduğu bağ çocuğun gelecek yıllardaki ilgilerini belirler. Bebek acıktığında, ağladığında annenin bu muhtaçlığı fark etmesi ve onu sakinleştirmesi, bebeğin fizikî ve duygusal gereksinimlerini karşılaması anne ile bebek ortasında bir bağ oluşturur. Bu sayede çocukta, gereksinimlerinin karşılandığı, dünyada yalnız olmadığı, hem insanların hem de dünyanın emniyetli olduğuyla ilgili inançların temeli atılır. Bu inanç sistemi çocuğun ilerleyen yıllarda kuracağı bağları şekillendirdiği için epey kıymetlidir.” dedi.
Çocuğun okula gitmesi konusunda kararlı olun!
“Güvenli bağlanma sorunu olan çocuk okulu sevmiyor değildir.” diyen Şahin, “Bu korkunun temelinde ebeveynin başına berbat bir şey gelmesi ve böylelikle duygusal açıdan kıymetli olan bu bireyden ayrılma telaşı vardır.” diyor.
“Yeni sağlıklı bağlantı tecrübeleri ile inançlı bağlanma sağlanabilir. Ebeveynler çocuktan gizlice ayrılmamalı, bu çocuğun tasalarını daha fazla arttır. Çocuğa kısa açıklamalar yapmak ve okula gitmesi konusunda kararlı bir tavırda olmak gerekir.”
Okula yönelik olumsuz fikirler yahut tasalar çocuğun yanında söylenmemeli
Ebeveynlerin, çocukların okula ahenk sağlamalarını nasıl destekleyebileceği konusuna değinen Şahin kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Çocuğa okula gitme gerekliliği açıkça anlatılmalı ve kararlı olunmalı. Tüm aile bireyleri bu hususta tıpkı usulde davranmalı. Sözel kararlılık ebeveynin davranışına da yansımalı. Tereddütlü bir bakışınız bile tasaları arttırabilir. Şayet yetişkinlerin okula yönelik olumsuz fikirleri var ise bunlar çocuğun yanında lisana getirilmemeli. Çocuğun genel hayatında özerkliği sağlayan tavırda olmak gerekir, çocuğu çok kısıtlamak ve çok hami tavırda olmak sorunu arttıracaktır. Çocuğa sorumluluklar verilmeli ve ebeveynden bağımsız olabildiği çocuğa gösterilmeli. Okula gitmesine yönelik olumsuz tenkit, tehdit, rüşvet üzere usuller muhakkak tercih edilmemeli.”
Ayrılma tasası, çocuğun akademik performansını da etkileyebilir
Ayrılma telaşının çocuğun akademik performansını etkileyebileceğine dikkat çeken Uzman Klinik Psikolog Ayşe Şahin, “Ayrılma derdi sebebiyle yapılan devamsızlık, okuldan hastalık üzere mazeretlerle erken alınma isteği, gereksiz doktor raporları ile ailenin sorunun sürmesine katkıda bulunması üzere sebepler akademik performansta düşüşe neden olur. Yapılması gereken okul ile iş birliği kurarak çocuğun bir an evvel okula dönmesini sağlamaktır.” dedi.
Çocukların okula devam etmelerini teşvik edebilmek için ailelerin çocukla sağlıklı bir bağlantı kurması gerektiğini belirten Şahin, “Bu durumun süreksiz olduğu ve aile takviyesi ile üstesinden birlikte gelineceği söylenerek çocuğa umut aşılanmalı. Okul arkadaşları ile yakınlaşması için dışarıda vakit geçirmesine fırsat sağlanmalı. Çocuğu destekleyerek cesaretlendirecek öğretmenleri ile olumlu münasebetler geliştirmesi sağlanmalı. Sabah rutini oluşturarak çocukla birlikte kahvaltı yapmak, okula hazırlanmak süreci kolaylaştırabilir. Fakat sonuç alınamayan durumlarda uzman dayanağına başvurmak gerekir.” biçiminde konuştu.
Yetişkinlerin de gerilimle başa çıkmayı öğrenmesi gerekiyor
Şahin, kelamlarına son verirken okula gitmekte direnç gösteren çocukların aile sistemi ile ilgili sıkıntıların da kelam konusu olabileceğine vurgu yapıyor.
“Aile bireylerinin geç saatlerde yatıp uyanması, uyku öncesinde yahut çocuk uyandığında gerilimli bir mesken ortamının olması, ebeveynlerin çoğunlukla öfkeli, mutsuz, yorgun yüz tabirleri ile olması çocuğa yansıyabiliyor. Bu sebeple aile dinamiğinin düzenlenmesi, yetişkinlerin gerilimle başa çıkma sistemlerini öğrenmesi gerekir. Bu üzere durumlarda uzman dayanağı almak gerekir. Terapide yetişkinin korkulu niyetleri ele alınmalı ve alternatif tahlil teknikleri geliştirmesi sağlanmalı.”