Kardiyak rehabilitasyon akut miyokard enfarktüsü geçiren hastalarda sol ventrikül diyastolik işlevini düzgünleştirir mi?
Soyut
Amaç: Akut miyokard enfarktüsü (AMI) ve perkütan koroner teşebbüs (PKG) ile revaskülarizasyon yapılan hastalarda kardiyak rehabilitasyonun (CR) sol ventrikül diyastolik işlevi üzerine tesirini gözlemlemeyi amaçladık.
Çalışma tasarımı: Çalışmaya 82 hasta dahil edildi; 42’si CR programına katılırken, denetim kümesi olarak programı sürdürmeyen 40 hasta yer aldı. Mitral giriş akımının ölçümleri, erken dolum (E-dalgası) ve geç diyastolik dolum (A-dalgası) suratlarının doruğunu, E/A oranını, erken dolum suratının yavaşlama vaktini (DT) ve mitral A-dalgası müddetini içeriyordu. Erken diyastolik halka suratı, PW doku Doppler görüntüleme ile e’ olarak söz edildi. Mitral giriş akımı E hızı/doku Doppler e’ (E/e’) hesaplandı ve izovolümik gevşeme vakti (IVRT) ölçüldü. Pulmoner venöz dalga formlarının ölçümleri, sistolik (S) tepe suratını, anterograd diyastolik (D) suratını ve atriyal karşıt dönme müddeti (Ar) ile mitral A-dalgası mühleti (Ar-A) ortasındaki vakit farkını içeriyordu.
Sonuçlar: E/A ve septal e’ CR kümesinde denetim kümesine nazaran daha uygundu. (sırasıyla p=0,048’e karşı p=0,006). E/e’ ölçümleri ortasındaki fark istatistiksel olarak manalı değildi (p=0,138). Hastaların sol ventrikül diyastolik işlevi kardiyak rehabilitasyon ile kısmen düzgünleşti. Bireylerde enfarkt ile bağlantılı arter (IRA) ile sol ventrikülün diyastolik işlevsel ölçümleri ortasında bir ilgi yoktu. Yalnızca hipertansiyonun E/A ile manalı biçimde bağlantılı olduğu bulundu (p=0,000).
Sonuç: CR, AMI geçiren ve PCI ile başarılı bir formda revaskülarize edilen hastalarda, bilhassa hipertansiyonu olanlarda, septal e’ ve E/A’yı manalı halde güzelleştirir.