Kalp krizi ile yatırılıp, kanama meydana gelen hastalarda hastakalımın ve vefatın daha yüksek olduğu biliniyor. Bu hastalardaki kanamaların değerli bir kısmı giriş yeri kanamalarıdır. Kasıktan yapılan anjiyografide giriş yerine bağlı kanamanın, el bileğinden (radiyal) yapılan anjiyografiye nazaran daha sık olduğu zati bilinmektedir. Bu çalışmanın asıl emeli, radiyal arter kullanımı ile kanama komplikasyonunda meydana gelen azalmaya, kalp ve damar hastalıklarında azalmanın da eşlik edip etmediğinin kıymetlendirilmesi idi.
RIFLE-STEACS (Radial Versus Femoral Randomized Investigation in STElevation Acute Coronary Syndrome) çalışmasına, şikayetlerin başlamasından itibaren birinci 24 saat içinde acil anjiyografi ve stent süreci uygulanan kalp krizi hastaları alınıyor. Çalışmaya 1001 hasta alınıyor, 500’ü radiyal, 501’i femoral teşebbüse ayrılıyor. Çalışma 30 gün içinde kalp kaynaklı mevt, inme, kalp krizi, damarda tekrar tıkanma ve kanamadan meydana gelen olumsuz klinik olaylar toplamını kıymetlendiriyor.
İstenmeyen olayların tümü değerlendirildiğinde radiyal kümede %13.6, femoral kümede %21 sıklıkta gerçekleştiği görülüyor (p=0.003).
Femoral yol ile karşılaştırıldığında, bilhassa kalp kaynaklı vefat (%5.2’ye karşı %9.2) ve kanama (%7.8’e karşı % 12.2) saptanıyor. Hastanede kalış mühleti el bileğinden teşebbüste daha düşük bulunuyor. Giriş yeri kanamaları ise radiyal kümede %60 daha az görülüyor.
Sonuç olarak kalp krizi ile başvuran hastalarda el bileğinden yapılan anjiyografide, hem giriş yeri kanaması, hem de toplamda vefat, kalp krizi, inme atağı ve kanama çok daha az saptanmıştır. Bu çalışma el bileğinden teşebbüsün, kasıktan yapılan teşebbüse üstünlüğünü kanıtlamıştır.
