Çocuğunuzun arkadaşlık münasebetleri için dertliyseniz…
Çocuklar, çoklukla 3 yaşında paralel oyunlar oynamaya başlarlar; bu, yan yana oyun oynamak lakin etkileşimde bulunmamak manasına gelir. Uzmanlar, anaokuluna geçiş sürecinde çocukların paylaşma, sıra bekleme üzere küme dinamiklerine katılmayı öğrenmeye başladıklarını vurguluyor. Lakin, bu toplumsal maharetlerin gelişimi vakit alır ve her çocuğun ilerleyişi farklılık gösterir.
Yalnız oynamak berbata işaret mi?
Bir çocuk kendini yalnız hissetmediği sürece, kendi başına oyun oynaması çok doğal bir durumdur. Okul ortamında, her çocuğun gereksinimleri farklıdır; kimileri kalabalık ortamlarda keyifli olurken, başkaları daha sakin alanlarda oyun oynamayı tercih edebilir. Bu çeşitlilik, çocukların toplumsal gelişimlerinde değerli bir yer meblağ.
Duygusal ifade
Çocuklar ortasında yaşanan küçük uyuşmazlıklar, çoklukla doğal bir süreçtir. Şayet çocuğunuz bir arkadaşının ona kaba davrandığını söylüyorsa, bu durum büyük bir sorun olmayabilir. Çocuklar, hayal kırıklıklarını söz etmek için vakit zaman uyuşmazlıklar yaşayabilirler. Ebeveynler, bu süreçte çocuğa takviye olmalı ve ona vakit tanımalıdır.
Ne vakit müdahale etmeli?
Çocuğunuzun okulda karşılaştığı sıkıntılar daima hale gelirse, öğretmeniyle irtibata geçmek değerli olabilir. Uzmanlar, öğretmenlerin durumu daha güzel gözlemleyebileceğini ve mümkün meseleleri erken kademede fark edebileceğini söz ediyor. Ebeveynlerin de çocuklarının duygusal ve fizikî durumlarını dikkatle izlemeleri, kıymetli değişikliklere karşı hazırlıklı olmalarını sağlar.
Eğer çocuğunuz arkadaş edinmede zorlanıyorsa, özgüvenini artırmaya yönelik adımlar atmanız yararlı olabilir. Küçük buluşmalar düzenlemek, çocuğunuzun toplumsal marifetlerini geliştirmesine yardımcı olacaktır. Ayrıyeten, arkadaşlık ilgileri üzerine kitap okumak, bu bahiste farkındalığını artırabilir.