- Boşanmış anne-babalar, çocuklarının anne ve babalarından ayrıldıklarını, lakin çocuklarından ayrılmadıklarını hep hatırlamalıdır.
- Çocuk, anne ve babasından kâfi ilgi ve sevgi görmeye her vakit gereksinim duyar. Başka yaşamalarına karşın, anne-baba çocuklarından bu ilgi ve sevgiyi esirgememelidir.
- Boşanmadan sonra, bir ebeveyn oburunu kötülememeli, olumsuz istikametlerini anlatmamalıdır.
- Çocuk, boşanmadan sonra yaşanacak değişiklikler hakkında bilgilendirilmeli; bilhassa çocukla birlikte geçirilmesi planlanan vakitler ertelenmemeli yahut öbür programlarla değiştirilmemelidir.
- Çocuğun bakımı, eğitimi vb. hususlarda ortaya çıkabilecek ekonomik sıkıntılar çözülmüş olmalıdır. Fakat çocuğun maddi taraftan isteklerinin tamamı yerine getirilmemeli, istikrarlı bir yaklaşım benimsenmelidir.
- Çocuğun her iki ebeveynini de yeteri kadar görmesi sağlanmalı; çocuğun anne yahut babasını görmesi, ebeveynler ortasındaki olumsuz hislerden ötürü engellenmemelidir.
- Çocukta var olan yahut boşanma sonrasında ortaya çıkabilecek olumsuz davranışlar, boşanılan eşle özdeşleştirilmemelidir.
- Boşanma sonrasında çocuğa karşı geliştirilecek tavırlar konusunda hem anne hem baba ortak hareket etmeli ve dengeli davranmalıdır.
- Boşanma sürecinde anne-baba, çocuğa karşı dürüst olmalı, palavra söylemekten kaçınmalı ve itimat hissine ziyan vermemelidir.
- Çocuk, anne-baba üzere düşünmeye zorlanmamalı, anne-baba tarafından birbirlerine karşı koz olarak kullanılmamalı ve taraf tutması beklenmemelidir.
- Çocukla yakın bir bağlantı kuran ve yakın etrafından örnek alabileceği birilerinin çocuğa takviye olması, çocuğun sorunları daha kolay atlatmasına yardımcı olacaktır.
