Sevilmek;
En çok istediğimiz şey.
Ne yazık ki!
Sevilmeye layık olma isteği. Layık olmak için verdiğimiz ödünler.
“Ben” olmayı kaybetmeden “Biz” olamayacağımızı sanmak. Yalnızca “var olmamızın” sevilmek için yetersiz olduğu sanrısı.
Tüm bu yetersizlik, değersizlik hisleri ortasında sevildiğimizde ortaya çıkan “ben mükemmelim, tamamım.” kibri.
Karşımızdaki partneri değiştirme eforu.Sevgisini gösterme formunu beğenmeme, müdahale etme.
“Beni istediğim üzere sev.”
“Benim sevgi dilim …”
Gary Chapman 5 sevgi lisanından bahseder. Bunların en az 1 tanesi şahısta baskındır. Kişi sevgisini bu yolla söz eder ve bu yolla söz edilen sevginin gerçek olduğunu düşünür. Gary Chapman ‘da partneerimizin sevgi lisanını öğrenmemizin ehemmiyetinden bahseder, bağlantının sağlıklı ilerleyebilmesi için.
Yalnız burada dikkat etmemiz gereken iki nokta var. “Sevgi lisanımız bizim muhtaçlığımız mı?” sorusuna verdiğimiz karşılık. Sevgi lisanımız olmazsa olmaz noktadaysa;
“beni öpmediğinde sevdiğini anlamıyorum.”
genelde karşılanmamış gereksinimlerimizin göstergesidir.
Peki ya partnerimizin sevgi lisanından rahatsız olma durumumuz?
“Beni bu kadar öpmesinden sarılmasından rahatsız oluyorum.”
Bu rahatsızlık durumu nelerin göstergesi?
“Sevgi de nefret de ortadan kalktığında herşey berrak ve açık hale gelir.” Jianzhi Sengcan (M.S. 5yy) (1)
Olanı olduğu üzere kabul edebilmek. 5 sevgi lisanının tahminen de daha fazlasının varlığını, gösteriliş biçimini kabul edebilmek.
Sınırlarımızı ve “Ben”i koruyarak.
“Ben”i kabul etmek demek “değişmemek, sabit kalmak …” demek değil.
Erdemler ışığında dönüşmek, partnerimizin yansıttıklarını farkedip kendimizi yeni seyahate hazırlamak.
Olanı olduğu üzere kabul etmek demek birebir vakitte gerektiğinde gidebilmeyi de kabul etmeyi kapsar.
